De persisterende depressieve stoornis wordt gekenmerkt door een sombere stemming die lang aanhoudt, maar vaak milder is dan een depressieve stoornis. De stoornis valt onder de hoofdgroep stemmingsstoornissen. Hieronder staat voor verschillende demografische kenmerken beschreven hoe vaak een persisterende depressieve stoornis ooit in het leven en in de afgelopen 12 maanden vóórkomt. Hierbij worden de criteria van de DSM-5 aangehouden.
Snel naar:
Diagnostische criteria
Het belangrijkste kenmerk van persisterende depressieve stoornis is een chronisch depressieve stemming die het grootste deel van de dag aanwezig is, op meer dagen wel dan niet, gedurende tenminste twee jaar.
Van een persisterende depressieve stoornis wordt gesproken als er gedurende twee jaar of langer: 1) sprake is van een depressieve stoornis óf 2) twee of meer van de volgende symptomen aanwezig zijn. De symptomen mogen nooit langer dan twee maanden afwezig zijn:
- Slechte eetlust of juist te veel eten
- Slaapgebrek of juist te veel slapen
- Weinig energie of vermoeidheid
- Gering gevoel van eigenwaarde
- Slecht kunnen concentreren of besluiteloos zijn
- Gevoelens van hopeloosheid.
Als gedurende de persisterende depressieve episode óók aan de criteria van de depressieve stoornis wordt voldaan, worden beide diagnosen toegekend.
Vóórkomen
De tabellen in deze paragraaf geven het vóórkomen van een persisterende depressieve stoornis ooit in het leven en in de afgelopen 12 maanden weer. Hierbij kijken we voor de totale bevolking en voor mannen en vrouwen apart naar het vóórkomen bij verschillende demografische groepen. De tabel geeft de resultaten weer in gewogen percentages en laat zien of er tussen de categorieën van de demografische groepen sprake van significante verschillen zijn (chi-kwadraat toets). Het is mogelijk om de tabel te downloaden om naast de percentages ook het 95% betrouwbaarheidsinterval in te zien. Dit kan met de knop rechtsbovenin de tabel, en te kiezen voor ‘download volledige tabel (xlsx)’.